نگاهی به مبارزات آیت‌الله سیدعبدالله شیرازی علیه کشف حجاب رضاخان
تاریخ انتشار: ۳۰ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۷۷۹۲۷
به گزارش خبرنگار قرآن و فعالیت‌های دینی خبرگزاری فارس مرتضی نجفی قدسی از فعالان قرآنی کشور در یادداشتی به تجلیل از مقام علمی و شخصیتی آیت‌الله سید عبدالله شیرازی پرداخت.
بسم الله الرحمن الرحیم
إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ (فصلت، ۳۰)
آنانکه گفتند محققاً پروردگار ما خدای یکتاست و بر این ایمان پایدار ماندند، فرشتگان بر آنها نازل شوند که دیگر هیچ ترس و حزن و اندوهی نداشته باشید و شما را به همان بهشتی که انبیاء وعده دادند، بشارت باد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در شب اول محرم سال ۱۴۰۵ قمری برابر با پنجم مهرماه ۱۳۶۳ شمسی روح ملکوتی مجاهد عظیم الشأن، فقیه بزرگ و مرجع عالی‌مقام حضرت آیت‌الله العظمی سیدعبدالله شیرازی پس از یک عمر تلاش علمی و مبارزه با استعمارگران و طواغیت زمان دعوت حق را لبیک گفت و به جوار رحمت الهی رجعت کرد.
این عالم بزرگ در شب یکشنبه ۱۳ ماه شعبان ۱۳۰۹ قمری برابر با ۲۴ اسفند ۱۲۷۰ شمسی در شهر شیراز و در بیتی روحانی به دنیا آمد و در دامان مادری علویه و تحت اشراف پدر بزرگوارش مرحوم آیت‌الله العظمی حاج سید محمدطاهر موسوی که از فقها و علمای بزرگ شیراز بود پرورش یافت و خیلی سریع آموزش‌های زبان فارسی و عربی را فرا گرفت و در نزد عالمان شیراز دروس علمی را فرا گرفت و حتی در سال ۱۲۹۳ شمسی یعنی ۲۳ سالگی موفق به کسب اجازه اجتهاد از مرحوم آیت‌الله حاج شیخ علی ابوالوردی گردید، ولی او به این میزان اکتفا نکرد و در سال ۱۲۹۴ شمسی به نجف اشرف عزیمت نمود و از محضر آیات عظام حوزه نجف حضرات آقایان؛ ضیاء‌الدین عراقی، سید ابوالحسن اصفهانی، میرزا محمدحسین نائینی و شیخ محمدحسین اصفهانی کسب فیض کرد و پس از سیزده سال تحصیل و تدریس در حوزه نجف و کسب اجازات اجتهادی در سال ۱۳۰۶ شمسی به ایران و شهر شیراز مراجعت کرد.
در این سال رضاخان تاج شاهنشاهی به سر گذاشت و بر مظالم و جنایات خود افزود و استبداد و اختناق شدیدی در کشور حاکم کرد و کاملاً گوش به فرمان انگلیسی‌ها بود و همان برنامه‌هایی که آتاترک در ترکیه برای اسلام زدایی به دستور انگلستان و استعمارگران غربی انجام می‌داد، رضاخان در کشور ایران پیگیری و اجراء می‌کرد و دستور به کشف حجاب نیز در همین راستا بود.
مرحوم آیت الله سید عبدالله شیرازی در برابر مظالم و دین ستیزی رضاخان قلدر نمی‌توانست سکوت کند و پیوسته در فکر مبارزه با این حاکم جبار و ستمگر بود. او ابتدا جلسات متعددی با علمای شیراز و اصفهان و دیگر بلاد برگزار کرد و در نهایت قرار شد نمایندگان علمای شیراز و اصفهان به قم رفته و با زعیم حوزه و مرجع بزرگ حضرت آیت الله العظمی شیخ عبدالکریم حائری یزدی ملاقات کرده و برای مبارزه با دسیسه های رضاخان چاره اندیشی کنند.
در شهر شیراز آیت الله سید عبدالباقی آیت اللهی که از علماء برجسته شیراز بود و حضرت آیت الله سید عبدالله شیرازی که تازه از نجف بازگشته و مجتهد مسلم بودند از سوی جامعه روحانیت فارس و به نمایندگی از آنها عازم قم شدند و در آن شهر مدت دو ماه اقامت کرده و دیدارهای مکرری با حضرت آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری و علمای سایر بلاد از اصفهان و خراسان، همدان و باختران و دیگر شهرها داشتند و تلگراف‌های متعددی به رضا شاه فرستاده و اعلام نارضایتی کردند و در نهایت رضاخان نخست وزیرش مخبر السلطنه را به همراه تیمور تاش وزیر دربارش به قم فرستاد تا با آقایان علماء مذاکره کنند و آنان نیز به مدت ۵ روز در قم ماندند و در آخر بناچار در برابر موضع محکم علماء تسلیم شده و با تنظیم تعهدنامه‌ای در پنج ماده که به امضای خودشان و رضاشاه رسید قول دادند که رعایت احکام شرعیه را داشته باشند و به تعظیم شعائر دینی و مصالح ملت و استقلال آن پایبند باشند.
البته رضاخان بر این تعهد نامه پایبند نماند و در جهت اجرای فرامین اربابان انگلیسی‌اش مکرراً این تعهدنامه را نقض نمود و در آخر هم علناً برنامه کشف حجاب را اعلام کرد و از آن پس عموم علمای بلاد ایران به مخالفت علنی با او برخاستند ولی او در این موضوع بسیار سرسخت بود و مأموریتی که دشمنان اسلام و انگلیسی ها برایش تعیین کرده بودند را با کشتار و سرکوب تمام به پیش می برد که کشتار فجیع مسجد جامع گوهرشاد یکی از صفحات سیاه و ننگین رضاشاه است.
مبارزه آیت الله شیرازی با کشف حجاب رضاخان
به محض اعلام کشف حجاب، حضرت آیت الله شیرازی مجدداً از شیراز راهی قم شده تا با حضرت آیت الله شیخ عبدالکریم حائری مرجع عظمی و مؤسس حوزة علمیة قم به صلاح و مشورت بنشینند. ایشان در اردیبهشت ۱۳۱۴ شمسی و در اوایل دهة دوم محرم به قم وارد می شوند و ابتدا حضرت آیت الله شیخ عبدالکریم حائری به همراه آقایان آیت الله سید احمد خوانساری و آیت الله میرزا مهدی بروجردی به دیدن آیت الله شیرازی می آیند و سپس ایشان در بازدید گفتگوهای مفصلی با معظم له انجام می دهد و از ایشان می خواهند که در مقابل حکومت رضاخان مواضع جدی تر و سرسخت تری بگیرند و بالاخره پس از دو هفته اقامت در قم راهی مشهد می شوند و به محض ورود با حضرت آیت الله العظمی حاج آقا حسین قمی ملاقات کرده و مسائل روی داده کشور را مورد بررسی قرار داده و برای مقابله با این حوادث به اتخاذ تصمیم می پردازند.
مرحوم آیت الله حاج آقا حسین قمی روزی در اجتماع علماء و مؤمنین در منزلشان به بیان مظالم حکومت رضاخان می پردازند و ضمن اینکه بسیار گریه می کنند می گویند: «امروز اسلام فدایی می خواهد و بر مردم است که قیام و عمل کنند!» در پی این سخنرانی شورانگیز قاطبه علمای مشهد و اصناف تلگراف های شدید اللحنی به رضاشاه مخابره می کنند و مراتب خشم و تنفر خود را از اقدام ضد اسلامی کشف حجاب اعلام می نمایند و حتی آیت الله حاج آقا حسین قمی به تهران می روند تا شخصاً با رضاخان ملاقات کرده و او را از اینکار بر حذر دارند.
آیت الله شیرازی و قیام مسجد گوهرشاد
در این فاصله آیت الله شیرازی با عموم علماء و آقایان مشهد جلسات متعددی برگزار می کنند و نتیجه این می شود که به تلگرافات قناعت نکرده و اقدامی جدی در مقابل حرکات ضد اسلامی رضاخان انجام دهند که منجر به تحصن در مسجد گوهر شاد می شود. در پی تصمیم علماء مشهد مبنی بر اعتصاب و تحصن در مسجد گوهرشاد، گروههای مختلف مردم از مشهد و روستاهای خراسان و شهرهای اطراف دعوت علماء را اجابت کرده و برای حفظ مبانی دینی و دفاع از شرف و حیثیت زن مسلمان که همیشه هدف مقاصد شوم استعمارگران بوده اند بپا خواستند.
مسجد گوهرشاد با آن وسعت، مملو از جمعیّت متحصنان و معترضان بود و چندین شبانه روز مردم پیوسته در مسجد ماندند و سخنرانان مذهبی هم از فرصت استفاده کرده پیاپی در آن مسجد به منبر می رفتند و هر یک به افشاگری جنایات رضاخان و اهداف ضد دینی و اسلامی او می پرداختند که جا دارد یادی کنیم از سخنرانان سرشناس مشهد آقایان: حاج شیخ مهدی واعظ، حاج شیخ عباسعلی محقق، حاج شیخ علی اکبر محقق، حاج شیخ محمد قوچانی، حاج شیخ مرتضی شهیدی عیدگاهی، حاج شیخ غلامرضا طبسی و حاج شیخ محمد تقی بهلول گنابادی (رحمهم الله)
حمیّت مردم مشهد در ماجرای مسجد گوهرشاد بسیار عجیب بود، عده ای هر روز برای این جمعیت انبوه و هزاران نفری غذا می رساندند تا آنان بتوانند پیوسته آنجا بمانند، حضور علماء بزرگ مشهد مانند آیت الله العظمی سید یونس اردبیلی، آیت الله شیرازی و دیگر بزرگان در کنار مردم در مسجد گوهرشاد موجب دلگرمی آنان بود و بالاخره رژیم جبار رضاخانی نتوانست این اعتراضات را تحمل کند و به مردمی که به حرم امام رضا(ع) پناه آورده بودند و هیچ وقت گمان نمی‌کردند که در آنجا قتل و خونریزی رخ دهد، ناگهان غافلگیرانه و دیوانه وار از پشت بام مسجد گوهرشاد، مردم مسلمان را به رگبار گلوله بستند و مانند برگ خزان هزاران نفر را نقش بر زمین کردند و آنقدر مردم مظلوم را بخاک و خون کشیدند که در صحن و شبستانهای مسجد گوهرشاد جریان خون همچون جوی آب جاری شد! ناگفته نماند که در این واقعه هولناک عده زیادی از مردم سینه های خود را مقابل علماء سپر کردند تا به آنان آسیبی نرسد و بدین ترتیب آیت الله شیرازی و دیگر علماء با از جان گذشتگی مردم از گزند این حادثه مصون ماندند.
زندانی شدن آیت الله شیرازی به دستور رضاخان
پس از وقایع مسجد گوهر شاد بلافاصله رضاخان دستور دستگیری ده نفر عالمی که از مشهد برای او تلگرام مخالفت فرستاده بودند را صادر کرد و آیت الله شیرازی و مابقی علماء را دستگیر و راهی تهران کردند.
شرح وضعیت خوفناک زندان تاریک و سلولهای ترسناک و شکنجه آقایان در این مقال نمی گنجد ولی زندانی کردن علما برای رضاخان هزینه بر بود و با موج های وسیعی از خشم و نفرت حتی در دیگر کشورهای اسلامی مانند هند و پاکستان روبرو شد. علمای هندوستان در شهرهای مختلف این کشور اعتراضات وسیعی کردند و مخصوصاً در شهر لکهنو اجتماع عظیمی برگزار شد و کاردار و سرکنسول ایران را احضار کرده و هشدار دادند اگر هر چه زودتر آقایان علماء از زندان رضاخان آزاد نشوند، آنان حکم به تکفیر شاه ایران صادر خواهند نمود! رضاشاه هم که با سابقه مبارزاتی مسلمانان هند و شیعیان غیور آنجا آشنا بود دریافت که اگر آنها حکم تکفیرش را صادر کنند بسیار تبعات بدی برای او خواهد شد و از داخل و خارج هجمه به سوی او فراوان می شود، لذا سریعاً دستور آزادی آقایان علماء را صادر کرد و آیت الله شیرازی نیز پس از آزادی از زندان به زیارت حضرت عبدالعظیم (ع) در شهر ری رفت و پس از آن به شیراز بازگشت.
بازگشت به شیراز و مهاجرت به نجف اشرف
آیت الله شیرازی در روز سه شنبه ۴ ابان ۱۳۱۴ وارد شیراز شد ولی تحت نظر و کنترل ادارة امنیت آن شهر بود و هرگاه به مدرسة خان برای تدریس و یا برای اقامه نماز به مسجد می رفت همیشه دو مأمور امنیتی همراه ایشان بودند و بالاخره این فشارها و اختناق گسترده روز بروز بیشتر می شد و حتی رضاخان دستور داده بود تا روحانیون و علماء نیز با همسرانشان بدون حجاب در مجالس حکومتی باید حاضر شوند، اینجا بود که آیت الله شیرازی تن به این ذلت نمی دهد و روزی پس از نماز صبح مخفیانه از شیراز خارج و عازم بوشهر می شود و از آنجا نیز باز مخفیانه به خرمشهر می رود و ده روزی در خرمشهر مخفی می ماند تا بالاخره موفق می شود مقطع به مقطع خود را از بصره، عماره و دیوانیه به نجف اشرف برساند، یعنی ایشان در فروردین ماه ۱۳۱۵ مجدداً وارد نجف می شوند.
این ماجرایی که بسیار به اختصار نقل شد، تنها یک پرده از مبارزات حضرت آیت الله سید عبدالله شیرازی با رژیم سفاک و جنایتکار پهلوی بود و بعد از مهاجرت به نجف هم اینطور نبود که او ساکت بنشیند، او همچنان به مبارزات خود علیه استعمارگران و پس از برکناری رضاشاه توسط انگلیس و جانشینی فرزندش باز اعلام موضع کرد و گفت: «عاقبت، گرگ زاده گرگ شود!» و مردم را همچنان به مبارزه با رژیم پهلوی دعوت کرد.
حمایت از مجاهدات مرحوم آیت الله سید ابوالقاسم کاشانی، پشتیبانی و همراهی با فدائیان اسلام و محکوم نمودن جنایت اعدام شهید حجت الاسلام سید مجتبی نواب صفوی و یارانش، مخالفت و مبارزه با لایحة ننگین انجمن های ایالتی و ولایتی شاه، تلگرام شدید اللحن به اسدالله علم نخست وزیر شاه و اعلام ضرورت لغو آن لایحة استعماری، برخورد با رفراندوم ششم بهمن ۱۳۴۱ محمد رضا پهلوی و موضع گیری بر علیه انقلاب سفید شاه از جمله اقداماتی است که آیت الله سید عبدالله شیرازی در نجف انجام داد.
محکومیت کشتار مدرسة فیضیه و حمایت از مبارزات ملت ایران به رهبری امام خمینی از سال ۱۳۴۲ و گرامیداشت قیام ۱۵ خرداد و اعتراض به برگزاری جشن های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی و اعتراض به اخراج علماء و طلاب حوزه نجف از سوی دولت عراق و ارسال نامه اعتراض آمیز به حسن البکر رئیس جمهور عراق در پی اعدام پنج تن از علمای شیعه و اعتراض به اخراج ایرانیان بخشی از فعالیت ها و اقدامات آیت الله شیرازی در این مقطع زمانی است.
از این زمان فعالیت های آیت الله شیرازی بر علیه حزب بعث عراق افزایش می یابد و ایشان در عراق همواره از مجاهدات آیت الله العظمی سید محسن حکیم بر علیه رژیم بعثی عراق حمایت و پشتیبانی می کرد و معتقد بود صدام عراق را به نابودی می کشد و تا وقتی او بر عراق حکومت می کند، هیچگونه ثبات و امنیتی در منطقه وجود نخواهد داشت.
مهاجرت مجدد از عراق به ایران
آیت الله شیرازی در آذر ماه سال ۱۳۵۴ تصمیم به مهاجرت از عراق به ایران گرفتند و به هنگام ترک نجف اعلام نمودند: می خواهم صدای ملت مسلمان و مظلوم و ستمدیده و رنج کشیدة عراق را به جهانیان برسانم و مسلمانان جهان را علیه رژیم ضد اسلامی و عفلقی حاکم بر عراق به حرکت در آورم.
آیت الله شیرازی در تاریخ ۱۰ بهمن ۱۳۵۴ وارد شهر مقدس مشهد شدند و در جوار مضجع ملکوتی حضرت امام علی ابن موسی الرضا(ع) رحل اقامت افکندند. از بدو ورود آیت الله شیرازی به مشهد، حوزه علمیه خراسان که پس از رحلت ایت الله العظمی سید محمد هادی میلانی در ۱۷ مرداد همان سال کم فروغ شده بود مجدداً جان تازه ای یافت و بیت آیت الله شیرازی از آن پس محوریت علماء و روحانیون مشهد و خراسان را پیدا کرده بود.
ساواک شاه اقامت آیت الله شیرازی را در مشهد خطرناک ارزیابی می کرد و مرتباً تمامی افعال و رفتار ایشان را به تهران اطلاع می داد بطوری که مجموعه گزارش های ساواک دربارة این مقطع زمانی تا پیروزی انقلاب که سه سال بیشتر نبود یک کتاب قطوری شده است که در تابستان ۱۳۹۵ از سوی مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات چاپ و منتشر گردید.
پس از شهادت حاج آقا مصطفی خمینی در نجف در سال ۱۳۵۶ و شروع دوباره نهضت امام خمینی، آیت الله شیرازی نیز به حمایت از مبارزات مردم مسلمان در قم و تبریز پرداخته و با صدور اعلامیه هایی از موج اعتراضاتی که سراسر کشور را فرا گرفته بود اعلام پشتیبانی کردند.
در روز نهم دی ماه ۱۳۵۷ گروههای مردمی در منازل آیات عظام سید عبدالله شیرازی، سید کاظم مرعشی و قمی تجمع کرده و شعارهایی علیه رژیم شاه دادند و به سوی استانداری حرکت کردند که متأسفانه از بالای تانک ها به سوی مردم تیراندازی کردند و عده ای هم شهید و مجروح شدند که در پیامد آن آیت الله شیرازی روز ۱۲ دی ماه را عزای عمومی اعلام کردند و تذکرات مهمی را اعلام نمودند و از این زمان هر روز تجمعات علماء و مردم غیور مشهد در بیت و حسینیه ایشان برقرار بود و مرکز ثقل مبارزه در مشهد گشته بود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، آیت الله شیرازی در تثبیت نظام جمهوری اسلامی نقش زیادی داشتند و ضمن فتوایی رأی دادن به جمهوری اسلامی را وظیفه دینی هر فرد مسلمان اعلام کردند.
پشتیبانی از رزمندگان اسلام در جنگ تحمیلی کار پیوسته ایشان بود بطوری که در جهت تقویت روحیه رزمندگان اسلام پس از شکست حصر آبادان، شهادت شهید چمران، آزادی هویزه، عملیات فتح المبین و آزاد سازی خرمشهر مکرراً اعلامیه هایی را صادر فرمودند.
انجام خدمات عام المنفعه از قبیل تأسیس مدارس علمیه و مسجد و بیمارستان و کتابخانه در عراق و ایران فصل درخشانی از زندگی آیت الله العظمی سید عبدالله شیرازی است که در این مقال نمی گنجد.
همچنین تبیین جایگاه علمی ایشان و معرفی تألیفات گسترده منتشر شده و منتشر نشده ایشان هم مقالة مستقلی را می طلبد، اما اجمالاً بیش از ۳۰ رساله علمی و فقهی از ایشان به جای مانده و خوشبختانه بسیاری از تقریرات دروس ایشان نیز در مجلّدات مختلف و مجموعاً ۱۲ جلد چاپ و منتشر شده است.
رحلت آیت الله شیرازی در شب اول محرم
اعلام رحلت آیت الله شیرازی در ۵ مهرماه ۱۳۶۳ شمسی مطابق با اول محرم ۱۴۰۵ قمری قاطبة ملت ایران را عزادار کرد و امام خمینی (رض) در اعلامیه ای ضمن عرض تسلیت این مصیبت عظمی به پیشگاه حضرت ولی عصر (ارواحنا له الفداء) و مسلمین جهان، فقدان آن مرجع بزرگوار را ثلمه ای بر اسلام و مسلمین خواندند و یادآور شدند که این ضایعه جبران ناپذیر است.
فردای آن روز پیکر پاک این عالم بزرگ بر دوش صدها هزار نفر از مردم خراسان تا حرم مطهر حضرت رضا (ع) تشییع و در کنار مرحوم آیت الله العظمی میلانی به خاک سپرده شدند.
آیت الله شیرازی از دوران کودکی و نوجوانی اهل علم و تلاش و مبارزه بود و اینکه به او مرجع مجاهد لقب داده اند، حقیقتاً همینطور است، او قریب هشتاد سال از عمر با برکت خود را پیوسته در تحصیل و تدریس و بیان معارف دین و جهاد و مبارزه با ستمگران در هر عصر و دوران گذراند و از این جهت کمتر کسی را می توان یافت که از اواخر دورة قاجار با استعمارگران و دست نشاندگان انگلیس و دولتهای پهلوی و رژیم بعث عراق تا پیروزی انقلاب اسلامی و پس از آن در تداوم نهضت و به بار نشستن انقلاب اسلامی تلاش کرده باشد.
از این رو به حق می توان حضرت آیت‌الله العظمی سیدعبدالله شیرازی را از مصادیق آیة شریفه «إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا...» دانست، چون از زمانی که ایمان در دلش جای گرفت و مستحکم شد بر این ایمان استقامت ورزید و از ۲۱ سالگی به همراه پدربزرگوارش تبعید شد و پس از آن نیز در کوران حوادث شیراز و مبارزات علماء با رضاخان و پسرش حضور جدی داشته و دائماً با دولتهای جائر و ظالم و ستمگر در ستیز بوده است که شرح این مبارزات بطور مبسوط در کتابی به نام چهره ای پر فروغ در ۷۰۰ صفحه از سوی دفتر آیت الله سید محمد علی شیرازی منتشر شده است.
خدای متعال را شکر گزاریم که چراغ این بیت علم و جهاد همچنان روشن است و فرزند والای ایشان آیت الله سید محمد علی شیرازی در ادامه راه ایشان مصمم هستند و نام تنها پسرشان را هم عبدالله گذاشته اند به این امید که او هم مشعلدار راه پر افتخار پدر بزرگ خود سید عبدالله شیرازی باشد، انشاء الله.
امیدوارم فرصت چهلمین سالگشت ارتحال این عالم بزرگ و مجاهد نستوه زمینه ای باشد تا بتوانیم این اسطوره های ایمان و تقوی، علم و جهاد و مبارزه را به نسل جدید در تداوم راه آنان معرفی کنیم و قطعاً جایگاه صدا و سیما در انجام این مهم حائز اهمیت است. عاش سعیداً و مات سعیداً
پایان پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: آیت الله شیرازی آیت الله سید عبدالله شیرازی شیرازی آیت الله سید عبدالله شیرازی حضرت آیت الله العظمی شیخ عبدالکریم حائری آیت الله العظمی سید آیت الله شیرازی آیت الله شیرازی الله شیرازی مرحوم آیت الله مسجد گوهرشاد سید محمد کشف حجاب حاج شیخ حاج آقا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۷۷۹۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علی مطهری: در خانواده آیت الله مطهری، نوه‌ها، نتیجه‌ها و نبیره‌ها همه یک گونه فکر می‌کنند/ حکومت باید بر اجرای حجاب نظارت کند
علی مطهری گفت: در خانواده استاد مطهری با احتساب نوه‌ها و نتیجه‌ها و نبیره‌ها ما با چنین پدیده‌ای مواجه نیستیم. همه از مرد و زن و دختر و پسر یک گونه فکر می‌کنند و بین آنها حسن تفاهم برقرار است. البته ممکن است بین آنها اختلاف نظرهای سیاسی جزئی و تفاوت در قضاوتها درباره برخی مسائل روز وجود داشته باشد. به گزارش عصر ایران؛ به مناسبت 12 اردیبهشت روز ترور آیت الله مطهری خبرآنلاین با علی مطهری گفت و گویی انجام داد که مشروح آن را در ادامه می خوانید. * آیت الله مطهری از تئوریسین های اصلی نظام جمهوری اسلامی بوده‌اند و امام نیز نگاه و تفکرات ایشان را شاخص و محوری می دانستند اما طی سال های اخیر تلاشی هدفمند و برنامه‌ریزی شده برای به انزوا بردن تفکرات و ایدههای آیت الله شهید یا مغفول ماندن آن تفکرات صورت می‌گیرد. خود شما با تسلطی که بر تفکرات و نگاه پدرتان دارید، چقدر جای خالی این تفکرات را محسوس می بینید و در چه حوزه هایی؟ البته این طور نیست که اندیشه ایشان مطرح نباشد ولی می‌توان گفت باید بیش از این مورد توجه باشد. همچنین این امر را نمی‌توان به برنامه‌ریزی و تعمد نسبت داد، بلکه ناشی از غفلت است، غفلت از اهمیت آثار استاد مطهری و میزان تأثیرگذاری آنها در حل بسیاری از معضلات فکری و اجتماعی. مثلاً در موضوعاتی مثل حجاب و آزادی بیان و نحوه برخورد با منتقدان و مخالفان یا سیاست خارجی و یا مسائل مربوط به روحانیت آثار ایشان می‌تواند راهگشا باشد. نسل جدید با دیدگاه ها و اندیشه های آیت الله مطهری به اندازه کافی آشنا نیست * فاصله نسل جدید را با دیدگاه ها و تفکرات آیت الله مطهری چقدر پررنگ می‌دانید؟ آیا دیدگاه های ایشان قدرت سازگاری با نسل جدید را دارد؟ باید بپذیریم که نسل جدید با دیدگاه ها و اندیشه استاد مطهری به اندازه کافی آشنا نیست و لازم است به سوی آثار ایشان بیشتر سوق داده شوند. تجربه نشان داده است که وقتی یکی از آثار آن شهید را مطالعه می‌کنند به سوی سایر آثار جذب می‌شوند و ادامه می‌دهند. می‌توان با کارهایی مثل برگزاری مسابقه از کتاب های استاد مطهری آنها را متوجه و علاقه‌مند به این آثار کرد. البته جوانان زیادی را سراغ دارم که با آثار ایشان مأنوس‌اند. بین خانواده استاد مطهری اختلاف نظرهای سیاسی جزئی وجود دارد اما... * آقای مطهری! شکاف بین نسلی چقدر در خانواده آیت الله مطهری مشهود است؟ در خانواده استاد مطهری با احتساب نوه‌ها و نتیجه‌ها و نبیره‌ها ما با چنین پدیده‌ای مواجه نیستیم. همه از مرد و زن و دختر و پسر یک گونه فکر می‌کنند و بین آنها حسن تفاهم برقرار است. البته ممکن است بین آنها اختلاف نظرهای سیاسی جزئی و تفاوت در قضاوتها درباره برخی مسائل روز وجود داشته باشد. به هرحال در بین نوه‌ها و نتیجه‌ها و نبیره‌ها افرادی پیدا نمی‌کنید که دچار بن‌بست فکری یا پوچی در زندگی و از این قبیل مسائل شده باشند و نیاز به کمک فکری و توجیه ما داشته باشند. شاید علت اصلی آن انس با آثار پدر بزرگشان باشد. * آن تجربیاتی که شخص شما در ارتباط با پدرتان داشته اید چقدر قابل تعمیم به نوع مناسبات و روابط شما با فرزندانتان است؟ به نظر من فرقی حاصل نشده، همان تجربیات و رفتارها قابل تعمیم به رفتار ما با فرزندان و نوه‌هاست. فقط وسایل و ابزارها تغییر کرده و الاّ ماهیت و محتوای حوادث تغییر نکرده است. همان اصول اخلاقی که آن روز باید رعایت می‌شد امروز هم باید رعایت شود. * نگاه آیت الله مطهری مشخصا در مقوله حجاب رویکردی اجباری است یا اقناعی؟ در زمان ایشان بحث اجبار و اختیار حجاب مطرح نبود، بحث فلسفه حجاب و حدود شرعی آن مطرح بوده است. روشن است که در درجه اول مسئله ایمان و اعتقاد به پوشش اسلامی همراه با دانستن علل این حکم و تعبد نسبت به آن مهم است ولی وقتی حکومت اسلامی تشکیل می‌شود حتماً وظیفه‌ای نسبت به نظارت بر اجرای آن دارد چون پوشش اسلامی چه درباره مرد و چه درباره زن یک مسئله فردی مثل نماز و روزه نیست بلکه آثار اجتماعی دارد. اینجاست که حکومت باید درباره نحوه نظارت خود تصمیم بگیرد. مسائلی مثل ماجرای آقای پناهیان یا صدیقی به اعتبار روحانیت آسیب می زنند * آقای مطهری، اتفاقاتی که در بدنه روحانیت رخ می دهد، مانند آنچه در ماجرای آقای پناهیان یا کاظم صدیقی رخ داد، چقدر آسیب و خسران برای روحانیت است؟ البته مسئله آقای پناهیان خیلی مهم نبود، یک سوء تعبیر بود و باید دقت می‌کردند. ولی مسئله آقای صدیقی مهم بود و البته برخورد ایشان هم خوب بود و باید منتظر گزارش قوه قضائیه باشیم. طبعاً این گونه حوادث به اعتبار روحانیت آسیب می‌زند و باید توسط خود روحانیت جبران شود. روحانیت به جای دولتی شدن باید در کنار مردم باشد * فاصله بین نسل جدید و قدیم روحانیت چقدر مرتبط با رویکردها و مشی روحانیت در سال های اخیر بوده است؟ اول باید ثابت شود که بین نسل جدید و قدیم روحانیت فاصله است. من چنین فاصله‌ای را درک نمی‌کنم. ولی به طور کلی ورود روحانیت به کارهای اجرایی دولتی که به شدت مورد نهی آیت الله مطهری بود به این نهاد آسیب زده است. روحانیت به جای این که دولتی شود باید همچنان در کنار مردم و ناظر بر دولتها و هادی آنها باشد، همان نقشی که روحانیت شیعه در طول تاریخ داشته و استقلال خود از دولتها را حفظ کرده است. کانال عصر ایران در تلگرام
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان